W produkcji nici stosowane są różne rodzaje włókien: bawełniane, wełniane, lniane, konopne, jedwabne, włókna sztuczne i syntetyczne. W zależności od przeznaczenia poszczególne rodzaje nici powinna cechować odpowiednia wytrzymałość na rozerwanie i tarcie, miękkość i połysk. Nici powstają przez tzw. nitkowanie, czyli skręcenie ze sobą dwóch lub więcej pojedynczych nitek przędzy. Skręt nici może być różny-mocniejszy lub luźniejszy. W zależności od kierunku obrotu maszyny przędzalniczej może być lewy lub prawy. Kierunek skrętu jest oznaczany dużą literą alfabetu: S – skręt w lewo i Z – skręt w prawo. Skręt nadaje tworzącej się nitce większą wytrzymałość i sprężystość. W końcowej fazie produkcji nici surowe poddawane są procesom wykończalniczym, jak bielenie, barwienie, wygładzanie, nabłyszczanie i utrwalanie skrętu, krochmalenie i opalanie. Gatunek nici określa ich numer metryczny, nitkowanie oraz kierunek skrętu. Numeracja nici, podobnie jak numeracja przędzy, wyraża stosunek zachodzący pomiędzy ich masą a długością. Ze względu na istnienie różnych systemów miar i wag istnieją też różne systemy numeracji nici. Numer nici oznacza liczbę motków o określonej długości, przypadających na jednostkę masy. W numeracji metrycznej numer określa, ile motków nici po 1000 m każdy przypada na 1 kg. W numeracji angielskiej numer nici wyraża liczbę motków po 840 yardów przypadających na 1 funt. Im nici są cieńsze, tym więcej motków przypada na jednostkę masy i tym wyższy jest numer. Inna natomiast jest numeracja nici jedwabnych, gdzie stosuje się tzw. titr. Titr podaje wyrażoną w gramach masę pasma nici o długości 9000 m. Im nici są grubsze, tym cyfra jest wyższa.
Bardzo fajny wpis tematyczny.
Comments are closed.