Tkaniny zdjęte z warsztatów tkackich są brudne, mają uszkodzenia mechaniczne i niepożądany wygląd. Właściwy wygląd nadają tkaninom czynności wykończeniowe. Pierwszą czynnością jest przeglądanie tkanin i usuwanie wad technicznych powstałych w czasie tkania. Wady te muszą być usunięte przed właściwym wykończeniem. Do ważniejszych czynności wykończeniowych należą: pranie, mające na celu usunięcie kleju i brudu; do prania tkaniny używa się słabego roztworu mydła; opalanie stosowane przy tkaninach gładkich; tkaniny przeciąga się nad płomieniem gazowym i opala wystające końce nitek; kędzierzawienie, mające nadać tkaninie powierzchnię puszystą; tkaninę przepuszcza się przez walce zaopatrzone w szczotki, które częściowo wyczesują włókna, powodując skosmacenie powierzchni; bielenie, tkanin z włókien roślinnych związkami chloru, tkanin z włókien zwierzęcych wodą utlenioną; impregnowanie, polegające na nasyceniu tkaniny środkami uodporniającymi na wodę i procesy rozkładowe; barwienie, polegające na farbowaniu, tj. nasyceniu tkaniny roztworem barwnika, lub drukowaniu, czyli miejscowym pokrywaniu tkaniny farbą drukarską; wyciskanie wzorów, stosowane do tkanin meblowych? i polegające na przepuszczeniu tkaniny przez walce, które wytłaczają desenie; folowanie, będące czynnością wykończeniową przy tkaninach wełnianych; w następstwie folowania tkanina ulega spilśnieniu; efekt ten uzyskuje się przez zabiegi mechaniczne oraz użycie słabego roztworu mydła i sody; tkanina po folowaniu jest ścisła i trwała; apreturowanie, czyli wypełnianie tkanin, polegające na pokryciu ich cienką warstwą masy apreterskiej w celu usztywnienia tkaniny, nadania jej gładkości oraz innych cech użytkowych, takich jak sprężystość, wodoodporność, niepalność, niekurczliwość, odporność na butwienie, gnicie. Do końcowych czynności należą: przeglądanie, mierzenie, składanie, prasowanie, pakowanie i etykietowanie.
